Według szacunków tej pozarządowej organizacji u 25 proc. już poszkodowanych (w wyniku wojny dzieci) wystąpiły nowe niepełnosprawności wymagające natychmiastowej i długotrwałej rehabilitacji. Uważa się, że ponad 35 000 osób ma poważne uszkodzenia słuchu w wyniku eksplozji. – Nasi lekarze pracujący w szpitalu al-Aksa mówią nam o tym od dawna. Po powrocie z miesięcznego wyjazdu dla większości z nich najtrudniejszym wspomnieniem są amputacje kończyn 2-3 letnich dzieci – komentuje Ewa Piekarska-Dymus, prezes Polskiej Misji Medycznej. – Niektóre amputacje przeprowadzane są bez znieczulenia. Utrata kończyny będzie rzutować na życie najmłodszych nawet w trakcie ewentualnego pokoju. Znamy to z Syrii: to utrudniony dostęp do edukacji, często wręcz wyrok skazujący dziecko na odcięcie od rówieśników i spędzanie swojego życia w domu...
Przybywa potrzebujących medycznej pomocy, ale coraz trudniej służbom medycznym jest ich udzielać. Szpitale, karetki pogotowia oraz personel medyczny i humanitarny są systematycznie atakowane. Dotychczas zginęło 1580 pracowników służby zdrowia i 467 pracowników humanitarnych.
Placówki medyczne, w tym oddziały ratunkowe i rehabilitacyjne, są niszczone. Tylko 47 proc. szpitali funkcjonuje i to częściowo. Skutki tego są takie, że system opieki zdrowotnej w Strefie Gazy zdąża do załamania.
GBC podkreśla, że utrudnienia w przemieszczaniu się i dostarczaniu pomocy, drastycznie ograniczyły dostępność do specjalistycznej opieki zdrowotnej. Zmilitaryzowane, niehumanitarne punkty zrzutu żywności obsługiwane przez Fundację Humanitarną Gazy narażają osob, próbujące uzyskać dostęp do żywności, na skrajne ryzyko śmierci i obrażeń.
Ponad 83 proc. osób niepełnosprawnych w Strefie Gazy straciło swój sprzęt wspomagający. 80 proc. osób starszych w Strefie Gazy pilnie potrzebuje leków lub środków medycznych.
Siły Obronne Izraela (IDF) prowadzą wojnę z terrorystycznym Hamasem od października 2023 r., kiedy to bojówki w ataku na Izrael zabiły 1,2 tys. osób i uprowadziły 251 zakładników. Wielu z nich już nie żyje. W operacjach odwetowych przeciwko Hamasowi w Strefie Gazy zginęło prawie 60 tys. cywilów. Ta część Autonomii Palestyńskiej, faktycznie znajdującej się pod kontrolą Hamasu, przypomina dziś, jako żywo, zrujnowaną Warszawę.
Wojskowa operacja izraelska wywołuje w świecie wiele protestów. Są one jednak mało skuteczne. Izrael odrzuca oskarżenia o zbrodnie wojenne wobec cywilów. Systematycznie wręcz armia izraelska dopuszcza się czynów zabronionych przez prawo międzynarodowe.
W czwartek (17 lipca) ostrzelała historyczny i jedyny katolicki w Strefie kościół pw. Św. Rodziny, nad którym opiekę sprawuje Francja. Zginęły dwie osoby. Atak potępiło francuskie MSZ, a papież Leon XIV zaapelował o natychmiastowe wstrzymanie walk w Strefie Gazy i podjęcie dialogu na rzecz zaprowadzenia w palestyńskiej enklawie trwałego pokoju. Jego poprzednik nieraz występował z takim apelem. I pewnie Leon XIV jeszcze również będzie apelował o zakończenie tej masakrycznej wojny, w której ofiarami są przede wszystkim cywile.
Izrael ogłosił (kontrowersyjny) plan rozwiązania humanitarnego kryzysu. Chciałby przesiedlić tych mieszkańców ze strefy wojennych działań, którzy jeszcze w niej zostali, do ogromnego miasteczka namiotowego/kontenerowego.
Mogłoby w nim mieszkać ok. 600 tys. osób. Miałoby być założone na ruinach miasta Rafah na południu Strefy Gazy. Rzecz w tym, że nie powstałoby ono błyskawicznie. Jego mieszkańcy nie mogliby go opuszczać bez zgody władz izraelskich. Zdaniem Ehuda Olmerta (premiera Izraela 2006–2009) „Miasto humanitarne” byłoby obozem koncentracyjnym, a zabranianie Palestyńczykom jego opuszczenia to czystka etniczna”.
Podcasty
Playlisty tematyczne
