Z jednej strony nie ma się co dziwić, że Zełenski, co jakiś czas wygłasza apele, których przesłania – dyplomatycznie określając – są co najmniej trudne do urzeczywistnienia. Jest pod wojenną presją, więc i pod presją stawia sojuszników. Z drugiej strony niektóre z takich apeli, postrzegane są w kategorii wygórowanych żądań. Szczególnie przez opinię publiczną, a w systemach demokratycznych, w czasie pokoju, rządzący muszą ją mieć na uwadze.
Przypomnijmy, że nie tak dawno Kijów wystąpił z koncepcją neutralizacji rosyjskich rakiet zmierzających w cele w zachodniej Ukrainie z… terytorium Polski. Ba, nawet w dwustronnej umowie o bezpieczeństwie i wzajemnej współpracy w wojskowości zawartej między Polską a Ukrainą, takiego rozwiązania nie wykluczono.
Wykluczyło go za to NATO, stwierdzając ustami jej sekretarza generalnego, że strzelanie polskimi rakietami do rosyjskich lecących nad Ukrainą oznaczałoby bezpośrednie zaangażowanie NATO w konflikt rosyjsko-ukraiński. To jednak nie przeszkodziło Zełenskimu dalej lobbować za takim rozwiązaniem, co też miało miejsce podczas rzeczonej konferencji prasowej w Kijowie.
Mniej radykalnym w znaczeniu i globalnych konsekwencjach jest poniedziałkowym apel, subtelnie sformułowany, o 25 systemów Patriot. Nie ulega wątpliwości, że gdyby Siły Zbrojne Ukrainy zostały wzmocnione takim potencjałem, to prawdopodobieństwo, by ukraińskie niebo „zostało całkowicie zamknięte” przed rosyjskimi atakami byłoby duże. Bardzo duże, ale nie stuprocentowe. Patrioty nie są niezniszczalne. Rosjanie głosili już, że były przez nich niszczone, czemu Ukraińcy kategorycznie zaprzeczali.
Zełenski doskonale wie, że tylu systemów nie dostanie/nie kupi w jednym czasie. A tylko takie wzmocnienie, nie ratalne, jest w stanie pomieszać szyki Rosjanom w ich atakach.
Dodatkowo prezydent Ukrainy (jak podano w depeszy PAP) zauważył, że Patriot nie jest jedynym systemem, którego potrzebuje Ukraina, ale całego kompleksu środków obronnych.
– Sam Patriot nie będzie w stanie działać, ale jest głównym elementem całego systemu i najpotężniejszym, ponieważ nic innego nie zwalcza pocisków balistycznych.
Skupmy się na tych 25 systemach MIM-104 Patriot potrzebnych Ukrainie. W Waszyngtonie, podczas niedawno zakończonego szczytu NATO, obiecano, że Kijów otrzyma pięć systemów. Kiedy, tego nie sprecyzowano. OK. To trzeba byłoby Ukrainie 20 systemów. Chyba, że tych pięciu Zełenski nie wlicza w poczet. Tak czy inaczej należy zadać pytanie: skąd je wziąć?
W świecie jest ich w sumie ćwierć tysiąca. USA mają 85-90 z nich. Resztę użytkuje 18 klientów firmy RTX produkującej system Patriot. Jakby nie patrzeć najwięcej mają ich Stany. Czy mogą pozwolić sobie na przekazanie ze swoich zasobów 20 systemów? Pytanie retoryczne. Owszem, USA chcą zastąpić Patrioty czymś nowszym i lepszym, ale nie nastąpi to tak szybko. No to zostaje, by móc spełnić apel Zełenskiego, wyprodukować nowe MIM-104 Patriot.
Łatwo się mówi. Raz: RTX ma pakiet zamówień i zobowiązań (w tym wobec Polski) i wątpliwe jest, by zamówienie ukraińskie „przeskoczyło” już złożone. A nawet, gdyby nie było popytu na Patrioty, gdyby Ukraina miała zagwarantowane finansowanie (czytaj: kredytowanie) takiego zamówienia, to jego realizacja nie trwałaby kilku miesięcy. Produkcja jednej baterii trwa ok. 2 lat. A w ciągu roku z taśm schodzi ok. 550 pocisków do Patriotów. A system to nie tylko wyrzutnia i rakiety do niej. To także stanowiska dowodzenia, kontroli lotów, logistyki i ochrony przeciwlotniczej systemu. I to tyle w temacie i bez dalszgo komentarza.
Listen on Spreaker.
