Spis treści
- Litwa oficjalnie poza konwencją ottawską
- Wspólne stanowisko państw bałtyckich i Polski
- Łotwa i Finlandia również rezygnują z zakazu
- Argumenty za wycofaniem się z traktatu
- Konwencja ottawska – co to za traktat?
Litwa oficjalnie poza konwencją ottawską
„To oficjalne: Litwa wycofuje się z konwencji ottawskiej. Parlament zatwierdził dziś tę decyzję” – oznajmiła ministra obrony Dovile Szakaliene na platformie X. Postanowienie Sejmu wejdzie w życie za pół roku.
Wspólne stanowisko państw bałtyckich i Polski
W połowie marca wypowiedzenie konwencji rekomendowali ministrowie obrony Polski, Estonii, Łotwy i Litwy. We wspólnym oświadczeniu wicepremier, szef MON Władysław Kosiniak-Kamysz oraz ministrowie obrony Litwy, Łotwy i Estonii - Szakaliene, Andris Spruds i Hanno Pevkur - podkreślili, że w świetle pogorszenia sytuacji bezpieczeństwa w regionie, kluczowe jest określenie wszystkich środków, które mogą posłużyć do wzmocnienia zdolności odstraszania i obrony.
Łotwa i Finlandia również rezygnują z zakazu
Jako pierwsza zatwierdziła ten krok Łotwa. Łotewski Sejm poparł wypowiedzenie konwencji 16 kwietnia. Na początku kwietnia także fiński rząd ogłosił zamiar wycofania się z traktatu.
Argumenty za wycofaniem się z traktatu
Przedstawiciele fińskich sił zbrojnych zwracali uwagę, że sama Rosja nie jest stroną traktatu i stosuje miny przeciwpiechotne na froncie ukraińskim. Jedynym europejskim krajem graniczącym z Rosją, który dotąd nie zdecydował się na wystąpienia z traktatu, jest Norwegia.
Konwencja ottawska – co to za traktat?
Konwencja ottawska zakazuje użycia, składowania, produkcji i przekazywania min przeciwpiechotnych w celu wyeliminowania ich użycia jako środka walki zbrojnej. Traktat o zakazie min przeciwpiechotnych, znany jako konwencja ottawska, został zatwierdzony w 1997 roku. Ratyfikowało go 163 kraje. Chiny, Rosja, USA, Indie, Izrael, Korea Północna i Korea Południowa nie podpisały konwencji. Polska podpisała konwencję w 1997 roku, a ratyfikowała ją w 2012 roku. Premier Donald Tusk zapowiadał rekomendację wycofania się Polski z konwencji już na początku marca.
Celem konwencji o zakazie min przeciwpiechotnych jest zakończenie cierpienia ofiar wywołanego przez ten rodzaj broni. W związku z tym państwa-strony są zobowiązane do nieużywania, nieopracowywania, nieprodukowania, niegromadzenia i nieprzekazywania min przeciwpiechotnych oraz do zniszczenia ich istniejących zapasów, a także do oczyszczenia zaminowanych obszarów i udzielenia pomocy ofiarom. Obecnie zapasy min przeciwpiechotnych posiada około 30 państw.
Konwencja definiuje minę przeciwpiechotną jako "minę przeznaczoną do wybuchu wskutek obecności, bliskości lub zetknięcia się z nią osoby, powodującą unieszkodliwienie, zranienie lub zabicie jednej lub więcej osób". Definicja jest jednak ograniczona postanowieniem, że "min zaprojektowanych tak, aby wybuchały wskutek obecności, bliskości lub zetknięcia z pojazdem (...) (wyposażonym) w urządzenia zabezpieczające przed manipulowaniem, nie uznaje się za miny przeciwpiechotne z powodu posiadania takiego urządzeń".
Miny przeciwpiechotne są stosowane na polach minowych wzdłuż granic państwowych lub do obrony strategicznych pozycji. Ze względu na niewielki rozmiar można je rozmieszczać w dużych liczbach.
PM/PAP
