• Gwardia Narodowa USA działa zarówno na poziomie stanowym, podlegając gubernatorom, jak i federalnym, z dowództwem prezydenta, co zapewnia elastyczność w realizacji zadań.
• Formacja obejmuje Army National Guard oraz Air National Guard, dysponując nowoczesnym uzbrojeniem, w tym myśliwcami i czołgami Abrams, lecz nie posiada broni jądrowej ani własnej marynarki wojennej.
• W służbie jest około 435 tys. żołnierzy, z czego ponad 100 tys. w części powietrznej, rozmieszczonych w 50 stanach, Dystrykcie Kolumbii oraz na terytoriach zależnych od USA, takich jak Portoryko i Guam.
• Służba w Gwardii to zwykle 8 lat, z czego 6 lat aktywnej rezerwy i obejmującej weekendowe ćwiczenia i dwa tygodnie szkolenia rocznie.
• Gwardia stanowi około 40–46 proc. rezerwowego potencjału bojowego USA przy budżecie 32,9 mld USD na 2024 r., co stanowi mniej niż 4 proc. całkowitych wydatków obronnych Stanów Zjednoczonych.
Trump już raz w drugiej kadencji aktywował Gwardię Narodową, by pomóc w pacyfikacji zamieszek w Los Angeles. W pierwszej kadencji wojska zostały użyte do przywrócenia porządku po zamieszkach na Kapitolu.Trump wysłał również do stolicy żołnierzy w czasie protestów po śmierci pobitego przez policjanta afroamerykanina George'a Floyda...
Gwardia Narodowa, czyli National Guard, nie służy wyłącznie do tłumienia zamieszekW filmach fabularnych amerykańskiej produkcji National Guard (NG) – ściślej ujmując: jej lądowy filar: Army National Guard (ANG) zaprowadza skutecznie porządek w sytuacjach kryzysowych, gdy dochodzi do rabunków mienia i tego typu ekscesów. W świecie realnym zakres zadań jest znacznie szerszy i nie powinien być kojarzony jedynie z pacyfikowaniem wszelkiego rodzaju zamieszek ulicznych.
Poza zadaniami z zakresu ochrony porządku publicznego Gwardia pomaga w sytuacjach wywołanych przez klęski żywiołowe. Wykonuje zadania specjalne, np. przy ochronie strategicznych obiektów, granic, uczestnicząc w operacjach antyterrorystycznych. Przede wszystkim jednak Gwardia, będąc rezerwą wojskową, wspiera siły zbrojne USA w czasie konfliktów. W najnowszych czasach, po
Rodowód Gwardii sięga czasu pierwszych kolonizatorów. Za jej początek uważa się utworzenie trzech stałych pułków milicji w 1636 r. Gwardia stoi na dwóch filarach: lądowym (Army National Guard) i – od 1947 r. – powietrznym. Air National Guard została oficjalnie powołana w 1947 r., wraz z utworzeniem Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych jako osobnego komponentu amerykańskich sił zbrojnych, stając się dla nich rezerwą. Zaznaczyć trzeba, że przed tymi zmianami Gwardia dysponowała lotnictwem jako Army National Guard Air Corps.
Jaki jest obecny potencjał militarny Gwardii? Nie ma w dyspozycji tylko broni jądrowej i marynarki wojennej. Chociaż w tym przypadku to nie do końca tak jest. W stanach nadmorskich funkcjonują Naval Militias (Milicje Marynarki). Są to formacje na poziomie stanowym. Tu na moment stop.
Dowodzenie Gwardią odbywa się na dwóch poziomach: stanowym – rozkazy wydaje gubernator oraz federalnym – dowodzi prezydent USA. To oznacza, że jeśli w stanie X trzeba użyć Gwardii do wykonania zadania Y, to rozkaz może wydać albo gubernator, albo prezydent. Taka struktura dowódcza daje pełną autonomię stanom, gwarantuje również nadzór federalny. Wracając do uzbrojenia Gwardii... Nie ma lotniskowców, ale dysponuje najnowocześniejszymi myśliwcami i bronią pancerną, w tym czołgami Abrams (kilkaset sztuk).
Żołnierz Gwardii Narodowej jest tańszy w utrzymaniu od żołnierza czynnej armii
W Gwardii służy (na jakich zasadach – o tym za moment) ok. 435 tys. ochotników, z czego 106 (107) tys. w jej części powietrznej. Ok. 90 brygad rozmieszczonych jest w 50 stanach, Dystrykcie Kolumbii i na terytoriach USA: w Portoryko, na Guam i na Wyspach Dziewiczych.
Budżet Gwardii Narodowej w 2024 r. wyniósł 32,9 mld USD, czyli ok. 3,9 proc. budżetu obronnego (841,4 mld USD).Całkowite koszty personelu Gwardii (wynagrodzenia, świadczenia, dodatki) w ubiegłym roku wyniosły ok. 10,8 mld USD. Jak podają źródła, Gwardia dostarcza około 40–46 proc. rezerwowego potencjału bojowego USA, utrzymując stosunkowo niskie koszty utrzymania w porównaniu z siłami aktywnymi (koszt utrzymania żołnierza w Gwardii to ok. 45 tys. USD rocznie, a w armii czynnej – 146 tys. dolarów).
Jak się zostaje gwardzistą? Zgłasza się do niej na ochotnika.
Przede wszystkim trzeba być obywatelem USA lub posiadaczem karty stałego pobytu. A oto kolejne warunki, które musi spełnić kandydat do służby w Gwardii:
• wiek: od 17 (za zgodą rodziców) do 35 lat,
• wykształcenie: minimum średnie,
• trzeba zaliczyć test kwalifikacyjny umysłowy, który służy ocenie umiejętności i predyspozycji kandydatów,
• przejść przez test sprawnościowy – pompki, brzuszki, podciągnięcia na drążku, bieg na 2 mile itd. oraz badania medyczne.
I gdy się te wymogi spełni, to Gwardia Narodowa wita. Gwardzista zawiera umowę. Standard to 8 lat służby, najczęściej przez 6 lat w aktywnej rezerwie i 2 lata w nieaktywnej. To nie jest służba jak w carskim wojsku przez bite lata, ale zobowiązanie do poświęcenia w miesiącu jednego weekendu plus 2 tygodni w roku. To czas przeznaczony na szkolenia, zajęcia z bronią itp. Mniej więcej jest to schemat zbliżony, np. do obowiązującego w naszych WOT.
Żołnierze Guard są wynagradzani za każdy weekend (drill) i dwutygodniowe szkolenie roczne. Stawka zależy od stopnia wojskowego i stażu. Ponadto oni i ich rodziny mają dostęp do częściowo odpłatnej opieki zdrowotnej specjalnego funduszu emerytalnego. Jeśli zdecydowaliby się przejść na etay zawodowe, to wówczas otrzymują standardowe, pełne świadczenia aktywnej służby.
Każde państwo z liczącą się armią ma swoją „gwardię narodową”
Formacje wojskowe zbliżone do amerykańskiej Gwardii Narodowej funkcjonują w różnych krajach. Różnią się oczywiście strukturą, sposobem funkcjonowania, mechanizmami dowodzenia itp. Oto kilka przykładów innych „gwardii narodowych”:
• Kanada – Canadian Army Reserve. To rezerwa lądowa Kanady, działająca jako wsparcie dla regularnej armii. Żołnierze służą w trybie częściowym, uczestnicząc w szkoleniach weekendowych i rocznych. Podobnie jak Gwardia Narodowa, mogą być używani zarówno na poziomie krajowym, jak i w misjach zagranicznych.
• Australia – Australian Army Reserve. Tworzą ją ochotnicy szkoleni do wsparcia regularnych sił. W ramach weekendowych służb i okresowych ćwiczeń. Może być używana do działań w kraju i poza jego granicami.
• Niemcy – Bundeswehr Reserve (Reservisten). Tworzą ją rezerwiści, którzy regularnie odbywają szkolenia i mogą być mobilizowani w razie potrzeby. Wspierają regularne siły zbrojne, mają też rolę w działaniach kryzysowych i obronie cywilnej.• Szwajcaria – Schweizer Armee Milizsystem (Militia System). Cały system armii oparty jest na milicjantach. Poborowi przechodzą szkolenie, a następnie pozostają w rezerwie, regularnie odbywając ćwiczenia. To formacja o cechach podobnych do Gwardii Narodowej, łącząca służbę cywilną i wojskową.
• Izrael – Israel Defense Forces Reserve. Po ukończeniu obowiązkowej służby zasadniczej żołnierze (mężczyźni i kobiety) pozostają w rezerwie. Są regularnie powoływani na ćwiczenia i misje. To system powszechnej rezerwy, z obowiązkowymi powołaniami.
• Rosja – Federalna Służba Wojsk Gwardii Narodowej Rosji (Rosgwardia). Jest formacją policyjno-wojskową, odpowiedzialną m.in. za bezpieczeństwo wewnętrzne, ale też jest wykorzystywana w wojnie z Ukrainą...
