- Dostawy norweskich F-16 dla Rumunii napotykają na opóźnienia.
- Główną przyczyną są priorytetowe dostawy części zamiennych dla ukraińskich F-16 oraz niedobór wyszkolonego personelu.
- Pomimo wyzwań, rumuńskie lotnictwo wzmacnia swoje zdolności obronne, dążąc do posiadania prawie 50 myśliwców F-16 do 2026 roku.
- Jakie są długoterminowe plany Rumunii dotyczące modernizacji sił powietrznych i czy uda im się zrealizować ambitne cele?
Rzeczywistość okazała się bardziej złożona niż plany rumuńskiego ministerstwa obrony którew listopadzie 2022 roku zamówiło za 388 milionów euro łącznei 32 samoloty wraz ze szkoleniem i remontami. Na koniec 2025 roku bilans dostaw zamknął się liczbą 21 myśliwców, co oznacza, że na pozostałe 11 egzemplarzy siły powietrzne będą musiały poczekać co najmniej do przyszłego roku.
Główną przyczyną tego opóźnienia nie są kwestie finansowe czy techniczne usterki samolotów, ale wpływ na globalne łańcuchy dostaw wojny na Ukrainie. Amerykański producent, koncern Lockheed Martin, oraz europejskie zakłady serwisowe jako priorytet traktują obecnie dostawy części zamiennych dla samolotów F-16 wykorzystywanych przez Siły Zbrojne Ukrainy. W obliczu intensywnych działań wojennych, zapewnienie sprawności ukraińskich F-16 stało się pilniejszym zadaniem niż terminowe domknięcie dostaw dla Bukaresztu.
Rumunia, jako się wydaje, zaakceptowała ten stan rzeczy, zwłaszcza że opóźnienie dotyczy maszyn, które przed dostarczeniem muszą przejść niezbędne prace konserwacyjne. Ale jest też inny, bardziej prozaiczny powód niż zrozumienie sytuacji geopolitycznej, zwiazanej z wojną za wschodnią granicą tego kraju. Czynnikiem wpływającym na brak pośpiechu ze strony Bukaresztu jest deficyt wyszkolonego personelu.
Sytuacja w regionie sprawiła, że popyt na kursy dla pilotów F-16 osiągnął niespotykany dotąd poziom. Mimo że Rumunia gości u siebie jedyne w Europie centrum szkoleniowe dedykowane tym maszynom, lista oczekujących na kursy jest zapełniona na wiele miesięcy do przód. Minister obrony Radu Miruță podkreślił niedawno, że „głód” szkoleniowy dotyczy wszystkich państw wschodniej flanki NATO. Sprawa to, że proces edukacji i treningów nowych pilotów nie nadąża za tempem dostaw sprzętu. W tej sytuacji posiadanie pełnej liczby samolotów na lotniskach, przy braku odpowiedniej liczby załóg do ich obsługi, byłoby nieefektywne z punktu widzenia logistyki i kosztów utrzymania.
Mimo tych przejściowych trudności, rumuńskie lotnictwo systematycznie rośnie w siłę. Dostarczone dotychczas 21 samolotów pozwoliło na niemal pełne ukompletowanie 48. Eskadry Myśliwskiej w Câmpia Turzii oraz rozpoczęcie formowania 571. Eskadry Myśliwskiej w bazie Mihail Kogălniceanu. Jednostki te dołączą do 53. Eskadry z bazy Borcea, która osiągnęła już gotowość operacyjna. Co więcej, potencjał szkoleniowy kraju wzmocniły dodatkowo maszyn F-16 w wersji dwumiejscowej, przekazanych przez Holandię za symboliczne euro do Europejskiego Międzynarodowego Centrum Szkolenia na F-16 (EFCTC) w bazie lotniczej w Fetești. Docelowo w 2026 roku Rumunia planuje mieć nie tylko niemal 50 myśliwców F-16, ale również dostateczną liczbę pilotów do ich wykorzystania.
Ostateczne domknięcie dostaw norweskich maszyn w 2026 roku pozwoli Rumunii dysponować flotą blisko 50 sprawnych operacyjnie myśliwców F-16, co stanowić ma nie tylko trzon obrony powietrznej tego kraju, ale teżbazę dla przejścia w przyszłości na samolotówy 5. generacji typu F-35, które Bukareszt planuje pozyskać w następnej dekadzie.
Podcasty
Playlisty tematyczne
