Maroko kupuje Stingery od USA. Algieria zacieśnia współpracę wojskową z Rosją

Spis treści

1. Umowa między USA a Marokiem
2. Algieria zbliża się do Rosji
3. Rosyjskie myśliwce dla Algierii
4. Konflikt o Saharę Zachodnią
5. FIM-92K Stinger

Umowa między USA a Marokiem

Zamówienie Maroka obejmuje 600 pocisków FIM-92K Stinger Block I, a także usługi inżynieryjne, logistyczne i wsparcia technicznego wartość jest szacowana na 825 mln USD. „Wspaniale to widzieć! Maroko i Stany Zjednoczone mają świetne relacje, sięgające wieków!” – skomentował umowę porucznik Bobby Dixon z AFRICOM. USA od lat są głównym dostawcą broni dla Maroka.

„Ponad 90 proc. importowanej przez Rabat broni pochodzi właśnie ze Stanów Zjednoczonych" - poinformowało Biuro Spraw Polityczno-Wojskowych USA.

Od 2013 roku Maroko otrzymało sprzęt o wartości 4478 milionów dolarów, w tym samoloty Abratan, C-130H i transportery opancerzone. Kwota ta stanowi dodatek do 135 milionów dolarów amerykańskich przekazanych Maroku przez Stany Zjednoczone od 2012 roku. Ostatnia dostawa amerykańskiego sprzętu wojskowego do Maroka miała miejsce w marcu, kiedy kraj ten otrzymał pierwszą partię śmigłowców AH64 Apache. Aby unowocześnić swoje siły zbrojne, Maroko przeznaczyło w tym roku na budżet obronny prawie 13 miliardów dolarów, co stanowi znaczny wzrost w porównaniu z 12 miliardami dolarów w 2024 r. i 11,4 miliarda dolarów w 2023 r.

Moment ogłoszenia nie jest przypadkowy i pokazuje dalsze zacieśnianie współpracy na wszystkich szczeblach. Sekretarz stanu USA Marco Rubio 8 kwietnia spotkał z ministrem spraw zagranicznych Maroka Nasserem Bouritą, który odwiedził Waszyngton. Podczas wizyty Rubio i Bourita potwierdzili silne partnerstwo USA-Maroko i jego wkład w promowanie pokoju i bezpieczeństwa. Obaj urzędnicy omówili również współpracę w celu dalszego rozszerzenia współpracy handlowej i stosunków dwustronnych.

Sekretarz podkreślił również zasadnicze i niezachwiane poparcie Stanów Zjednoczonych dla integralności terytorialnej Maroka i suwerenności nad jego południowymi prowincjami. Stany Zjednoczone wyraziły sprzeciw wobec wrogich dążeń Algierii wobec Maroka i stwierdziły, że jedyną realną możliwością zakończenia sporu o Saharę Zachodnią jest uzyskanie prawdziwej autonomii pod zwierzchnictwem Maroka.

Algieria zbliża się do Rosji

Algieria gościła Jurija Wałajewa, zastępcę przewodniczącego Komitetu Obrony i Bezpieczeństwa Rady Federacji, który zachęcał do zakupu rosyjskiej broni i zacieśnienia współpracy wojskowej. Algieria stara się zbliżyć do Rosji również poprzez ubieganie się o członkostwo w BRICS i wstrzymywanie się od głosowania nad rezolucjami ONZ krytycznymi wobec Moskwy. Algierscy dyplomaci konsekwentnie wstrzymują się od głosowania nad rezolucjami ONZ krytycznymi wobec Moskwy, a czasami głosowali przeciwko skierowanym w nią rezolucjom, takimi jak np. uchwała nawołująca do wykluczenia Rosji z Rady Praw Człowieka ONZ.

Rosyjskie myśliwce dla Algierii

W marcu 2025 roku Algieria otrzymała od Rosji co najmniej pięć myśliwców Su-35. Obecność rosyjskich myśliwców w algierskiej pustynnej bazie potwierdził przed tygodniem Międzynarodowy Instytut Studiów Strategicznych (IISS). Te samoloty miały pierwotnie trafić do Egiptu, ale Kair zrezygnował z zakupu.

Algierskie Siły Powietrzne już obsługują rosyjskie samoloty takie jak Su-30MKA (70 sztuk), MiG-29 (39 sztuk) i Su-24 (42 sztuki) oraz Jak-130 (16 sztuk). W lutym kraj ten potwierdził, że zakupił od Rosji myśliwce Su-57 stając się de facto pierwszym klientem eksportowym. Według rosyjskich mediów, Su-57 mają zostać dostarczone do Algierii w tym roku. Sugeruje się, że pierwsze Su-57 mogą być operacyjne w Algierskich Siłach Powietrznych do końca 2026 r. Piloci ​​rzekomo już rozpoczęli odpowiednie szkolenie. Całkowita liczba samolotów, jak również koszt kontraktu nie zostały ujawnione.

Rosja od dawna zamierzała zwiększyć obecność Su-57 na rynkach międzynarodowych, zabiegając już o zainteresowanie nim takich krajów jak Turcja i Indie.

Konflikt o Saharę Zachodnią

Napięcia między Marokiem a Algierią trwają od czasu uzyskania przez oba kraje niepodległości. Głównym punktem spornym jest Sahara Zachodnia, którą Maroko uważa za swój region autonomiczny, a Algieria wspiera saharyjskich separatystów z Frontu Polisario. „Kością niezgody była i jest Sahara Zachodnia, którą Maroko - wspierane przez Zachód, a zwłaszcza Stany Zjednoczone - uważa za swój autonomiczny region. Algieria natomiast, wyposażona w rosyjską broń, prowokuje Maroko, wspomagając saharyjskich separatystów z Frontu Polisario.”

FIM-92K Stinger

FIM-92K Stinger to przenośny, naprowadzany na podczerwień system przeciwlotniczy (MANPADS) opracowany przez Stany Zjednoczone. Jest to zaawansowana wersja systemu FIM-92 Stinger, z ulepszeniami w zakresie naprowadzania i skuteczności. System jest ceniony za niezawodność, prostotę obsługi i skuteczność w zwalczaniu zagrożeń powietrznych na krótkim dystansie. FIM-92K Stinger jest skuteczny przeciwko nisko lecącym celom, takim jak śmigłowce, drony i samoloty.

Jest obsługiwany przez jednego żołnierza. Posiada zasięg około 8 km, pułap wynosi do 3,8 km. Masa to około 15,2 kg z wyrzutnią. Pocisk wyposażony jest w głowicę odłamkowo-burzącą o masie 3 kg, z zapalnikiem zbliżeniowym i uderzeniowym.