To nie jedyna rewolucyjna zmiana
Drugą jest to, że karabinek konstrukcji SIG Sauera zasilany jest amunicją 6,8×51 mm (.277 Fury)! Z obowiązku należy przypomnieć, że standardowym kalibrem amunicji strzeleckiej w NATO jest 5,56 mm.
XM7, obecnie oficjalnie oznaczony jako M7, został wybrany przez armię USA jako nowy standardowy karabin dla jednostek bojowych, zastępując dotychczasowy M4A1 w ramach programu Next Generation Squad Weapon (NGSW).
A oto pozostałe dane charakteryzujące tę broń:
• konstrukcja jest oparta na platformie SIG MCX Spear, ma system tłoka krótkiego skoku, obrotowy zamek,
• jest przystosowana do obsługi przez prawo- i leworęcznych strzelców, wyposażona w szynę M-LOK do montowania dodatkowych akcesoriów, zoptymalizowana do współpracy z celownikiem XM157,
• broń przy długości 91,4 cm (z tłumikiem), przy czym lufa ma długość 33 cm, waży 3,8 kg – bez tłumika, a z „wyciszaczem” – 4,46 kg,
• standardowy magazynek jest 20-nabojowy (SR-25), opcjonalny – 25-nabojowy.
Jak postrzegany jest ten karabinek?
Jak zwykle – jedni go chwalą, wskazując, że jest nowocześniejszą konstrukcją niż M4A1, a inni mają zgoła odmienną opinię.
„XM7 to taktycznie przestarzały karabin etatowy, który lepiej byłoby sklasyfikować jako karabin wyborowy (…) Ten karabin to mechanicznie nieudolna konstrukcja, która nie wytrzyma ciągłej walki w konflikcie typu peer-to-peer.” To opinia jednego z krytyków koncepcji NGSW, cytowana przez portal Task & Purpose. Oczywiście logistycy nie zgadzają się z taką recenzją eksperta zaangażowanego w ocenę programu wymiany długiej broni strzeleckiej.
A z jakiej to przyczyny?
A z takiej, że żołnierz amerykański ma przy sobie siedem magazynków do karabinka. Tyle samo do Colta, co do SIG Sauera. Tylko że w przypadku M4A1 żołnierz ma do dyspozycji 140 nabojów, a dysponujący M7/XM7 ma ich 210! I choć w magazynku M7 mieści się 20 nabojów, a nie 30 jak w Colcie, to SIG Sauer waży z kompletem magazynków o 1,8 kg więcej. Niby to niedużo, ale gdy ma się na sobie parędziesiąt kilogramów różnego szpeju, to każdy dodatkowy kilogram daje się odczuć. W sumie: nie dość, że z SIG Sauera można oddać mniej strzałów niż z Colta, to nowy zestaw jest cięższy od obecnie używanego.
Można przeboleć większy ciężar. Trudniej – mniejszą jednostkę ognia. W Portalu Obronnym wyjaśnialiśmy, że zabicie wroga z broni strzeleckiej, na wojnie – rzecz jasna, wymagało zużycia tysięcy sztuk amunicji.
Wspomniany krytyk obserwował ćwiczenia z użyciem ostrej amunicji, podczas których żołnierze wyposażeni w karabiny XM7 zużywali większość amunicji w ciągu 15 minut, próbując stłumić atak symulowanego wroga, choć pożyczyli zapasowe magazynki od operatorów radiowych, medyków i dowódców plutonów.
Jeden z generałów odparował krytykę, twierdząc, że... żołnierzowi można wydać więcej niż siedem magazynków (generalicja nie ma na sobie 40 kg szpeju, więc można piechurowi dodać jeszcze ze dwa kilogramy), to będzie miał czym strzelać.
Siła kinetyczna pocisków 6,8×51 mm „zapewni żołnierzom przewagę na polu bitwy” (pod warunkiem, że będzie strzelał ogniem pojedynczym i celnym).
Część armii zachowa M4 w „przewidywalnej przyszłości”
Next Generation Squad Weapon, określany przez wojskowych decydentów jako „kamień milowy” w procesie zmiany uzbrojenia strzeleckiego, ruszył w 2017 r. Program wdrożono, bo uznano, że na współczesnym polu walki konieczne jest zwiększenie skuteczności ognia strzeleckiego – także dla pokonania nowoczesnych osłon balistycznych.
Zgłoszoną do konkursu broń testowano przez 27 miesięcy. W kwietniu 2022 r. Pentagon ogłosił zwycięzcę.
„Te systemy uzbrojenia zapewnią żołnierzom znaczną poprawę możliwości w zakresie celności, zasięgu, zarządzania sygnaturami i śmiertelności…”
I jeszcze jedno: w tym materiale mowa jest o karabinku szturmowym, ale część armii amerykańskiej zostanie przezbrojona także w lkm-y, modyfikacje M7/XM7.
XM250 (o wadze 6,7 kg) ma zastąpić M249, który jest amerykańską odmianą belgijskiego karabinu FN Minimi, używany przez Amerykanów od połowy lat 80.
Kiedy zakończy się przezbrojenie w nową broń? Nie ma oficjalnej. W 2024 r. proces rozpoczęto m.in. w słynnej 101. Dywizji Powietrznodesantowej. W tym roku broń ma być poddana testom w warunkach tropikalnych. Po ich zakończeniu ma trafić do jednostek operujących w rejonie Pacyfiku. Broń w pierwszej kolejności będzie wydawana piechocie, saperom i specjalsom. Reszta amerykańskiej armii będzie nadal wyposażona w M4 i M249 „w przewidywalnej przyszłości”… Czyli przez najbliższe lata, a może i dekady.
