Władysław Kosiniak-Kamysz podkreślił, że obecność pod pomnikiem to wyraz pamięci o Witosie, ale też o wszystkich polskich chłopach, mieszkańcach polskiej wsi, którzy przez po latach upokorzeń i katorżniczej pracy w odrodzonej Polsce mogli w o wiele większym stopniu czuć się współobywatelami.
– To jest dla nas też taki dzień otuchy, dzień nadziei, że wszystko, co dobre, dopiero przed nami. Chciałbym tą otuchę wlać w wasze serca i żebyście uwierzyli, że Wielka Rzeczpospolita jest i będzie naszym udziałem. Jest możliwa, ale do tego są potrzebne dwie wartości. Tak jak na znak Wiktorii składają się dwa palce, tak na znak naszej przyszłości muszą się złożyć dwie wartości: bezpieczeństwo i gospodarka.
Szef MON podkreślił, że te dwie najważniejsze wartości są dziś największym wyzwaniem dla rządu, parlamentu i obywateli. Zaznaczył, że to m.in. wyższe wydatki na obronność, ale też postawienie na małych i średnich przedsiębiorców oraz wielkie inwestycje w polski przemysł zbrojeniowy, które mogą być kołem napędowym dla polskiego przemysłu, wzrostu gospodarczego i ostatecznie dobrobytu dla wszystkich obywateli.
– Święto Niepodległości, dzień 11 listopada jest czymś co nas łączy, co jest dla każdego z nas, od najmłodszego, do tego najstarszego w dostojnym wieku, rzeczą wspólnotową i wspólną. Nie ma lepszych i gorszych patriotów, nie ma lepszych i gorszych w tym dniu, pod żadnym pozorem. Nie można nigdy tak dzielić. Ci, którzy jeżeli kochają, służą Ojczyźnie, pracują dla niej, powinni być zawsze z wielkim szacunkiem traktowani i zawsze ten szacunek powinien być oddawany.
11 listopada w Polsce obchodzone jest Narodowe Święto Niepodległości dla upamiętnienia przekazania przez Radę Regencyjną naczelnego dowództwa Józefowi Piłsudskiemu tego dnia w 1918 r. Święto zostało ustanowione przez Sejm RP w 1937 r. Zniesiono je w 1945 r. i przez cały okres PRL nie było oficjalnie obchodzone. Święto przywrócono w 1989 r. na mocy ustawy - od tego czasu Narodowe Święto Niepodległości 11 listopada jest dniem wolnym od pracy.
Wysiłkiem narodu i Ojców Niepodległości
Odbudowa państwa polskiego po 123 latach niewoli była wydarzeniem przełomowym. Przyjmuje się, wręcz stereotypowo, że była to zasługa Józefa Piłsudskiego. Nie umniejszając temu, co uczynił dla niepodległości Polski brygadier Piłsudski, to niepodległość Polski była efektem wysiłku wielu Polaków, trudu i ofiar poniesionych na frontach I wojny światowej oraz aktywnego działania dyplomatycznego kilku polityków. Tych liderów tytułuje się Ojcami Niepodległości. Oprócz Józefa Piłsudskiego byli to:
• Ignacy Daszyński (1866-1936): polityk, pisarz polityczny i publicysta, działacz socjalistyczny i niepodległościowy, współtwórca Polskiej Partii Socjalno-Demokratycznej Galicji i Śląska Cieszyńskiego, poseł do austriackiej Rady Państwa, w listopadzie 1918 r. premier Tymczasowego Rządu Ludowego Republiki Polskiej, w okresie Drugiej Rzeczypospolitej jeden z liderów Polskiej Partii Socjalistycznej, Marszałek Sejmu (1928-1930) oraz jeden z przywódców Centrolewu;
• Roman Dmowski (1864-1939): polityk, pisarz polityczny, publicysta, przywódca i ideolog Narodowej Demokracji, działacz Ligi Polskiej, następnie jeden z twórców Ligi Narodowej, współtworzył Stronnictwo Narodowo-Demokratyczne, poseł do Dumy Rosyjskiej, podczas Wielkiej Wojny prezes Komitetu Narodowego Polskiego, delegat Polski na konferencję pokojową w Paryżu, w Drugiej Rzeczypospolitej m.in. minister spraw zagranicznych, założyciel Obozu Wielkiej Polski oraz Stronnictwa Narodowego, autor wielu dzieł programowych i publicystycznych;
• Wojciech Korfanty (1873-1939): działacz narodowy i niepodległościowy, redaktor i publicysta, wydawca górnośląskiego „Polaka”, poseł do Reichstagu, polski komisarz plebiscytowy na Górnym Śląsku, faktyczny dyktator III powstania śląskiego, poseł na Sejm RP oraz do Sejmu Śląskiego, przywódca Chadecji, sądzony i skazany w procesie brzeskim, od 1935 roku na emigracji w Czechosłowacji, współtwórca opozycyjnego wobec sanacji tzw. Frontu Morges, wiosną 1939 roku powrócił do kraju, gdzie wkrótce zmarł;
• Ignacy Paderewski (1860-1941): pianista, wirtuoz, kompozytor, polityk, przedstawiciel Komitetu Narodowego Polskiego w Stanach Zjednoczonych, prezydent rady ministrów i minister spraw zagranicznych, delegat Polski na konferencję pokojową w Paryżu, współinicjator opozycyjnego wobec rządów piłsudczyków tzw. Frontu Morges, podczas II wojny światowej przewodniczący Rady Narodowej RP;
• Wincenty Witos (1874-1945): działacz ludowy i niepodległościowy, jeden z twórców Stronnictwa Ludowego oraz Polskiego Stronnictwa Ludowego „Piast”, poseł do austriackiej Rady Państwa, przewodniczący Polskiej Komisji Likwidacyjnej, w okresie Drugiej Rzeczypospolitej trzykrotny premier, jeden z przywódców Centrolewu, sądzony i skazany w procesie brzeskim, w latach 1933-1939 na emigracji politycznej w Czechosłowacji, w czasie II wojny światowej internowany przez Niemców.
Polecany artykuł:
