Pojazd w pewnym sensie stanowi połączenie technologii obu stron z okresu końca Zimnej Wojny. Czołg Leopard 2A4 wszedł do służby w połowie lat osiemdziesiątych w Niemczech, natomiast rosyjski pancerz reaktywny typu Kontakt-1 to konstrukcja z początku tej samej dekady. Charakterystyczne „kostki” pokrywające pancerz czołgów ważą 5,7 kg i wypełnione są materiałem wybuchowym umieszczonym za warstwą pancernej stali, która chroni je przed ogniem z lżejszej broni.
Zadaniem tej konstrukcji jest detonacja i rozproszenie energii pocisków kumulacyjnych stosowanych głównie w pociskach kierowanych i granatnikach przeciwpancernych. W mniejszym stopniu osłabiają one również działanie pocisków podkalibrowych stosowanych w armatach czołgowych. Jest to sposób na znacznie zwiększenie skuteczności pancerza czołgów i innych ciężkich pojazdów, choć wiąże się ze sporym obciążeniem. Osłonięcie przodu o boków pojazdu to kilkaset kilogramów dodatkowego obciążenia.
Czołgi Leopard 2 opracowano w połowie lata siedemdziesiątych z myślą o zwiększeniu przeżywalności załogi, ale też siły ognia, odpowiadając na zmiany w radzieckich pojazdach. W odróżnieniu od wozów Leopard 1, wozy tego typu otrzymały znacznie cięższy pancerz, bardzo nowoczesny system celowniczy, ładowniczy i stabilizacyjny. Największą nowością była jednak opracowana przez koncern Rheinmetall armata kalibru 120 mm, znacznie potężniejszą od stosowanych w tym czasie standardowo w zachodnich pojazdach „stopiątek”. Leopard 2A4 była najliczniej produkowanym wariantem, wprowadzonym w połowie lat osiemdziesiątych i standardem, do którego przebudowywano też wcześniejsze wersje. Otrzymał on nie tylko lepsze opancerzenie ale też jako pierwszy został wyposażony w cyfrowy komputer balistyczny w miejsce urządzeń analogowych tego typu.
Ukraiński Leopard, który został już w internecie ochrzczonym nazwą Leopard 2A4UA, to najprawdopodobniej pojazd dostarczony przez Kanadę. Pierwsze maszyny przekazano już w lutym 2023 roku. Dotarły one do Europy w ekspresowym tempie - na pokładzie ciężkiego samolotu transportowego CC-117 (C-17) Globemaster III. Ukraińcy mieli więc sporo czasu na ich modyfikację.
Na nagraniu widać czołg, którego boki kadłuba, a przede wszystkim przód i boki wieży, zostały zaopatrzone w kostki pancerza Kontakt-1. Na wieży zostały one umieszczone na specjalnym stelażu czy też ramie, która dodatkowo zwiększa odległość, w jakiej detonuje pocisk przeciwpancerny, ale też ułatwia instalację i wymianę modułów pancerza. W dolnej części umieszczono kurtyny z grubej gumy, które mają osłaniać dodatkowo pierścień wieży, czyli miejsce jej połączenia z kadłubem. Gumowa osłona maskuje też dodatkową płytę pancerza odsuniętą nieco przed jarzmo armaty.
Jak widać, całość wygląda na przemyślane rozwiązanie, które stworzono w jednym z ukraińskich zakładów zbrojeniowych, a nie w warunkach polowych. Brak jest informacji na temat liczby pojazdów, które zostały w ten sposób zmodyfikowane. Można się jednak spodziewać, że pojawi się więcej zdjęć zachodniego sprzętu modernizowanego w wyniku wojennych doświadczeń, ale też preferencji ukraińskich załóg.
Polecany artykuł:
