Decyzja o sprzedaży tych maszyn zapadła w związku z trwającą modernizacją kazachskiego lotnictwa, które systematycznie wprowadza nowy sprzęt. Głównie produkcji rosyjskiej i chińskiej. 117 samolotów, o których mowa, to maszyny pochodzące z czasów ZSRR. Sprzedającym jest państwowa firma Kazspetsexport, która na aukcję internetową wystawiła myśliwce MiG-31, MiG-27, MiG-29 i bombowce Su-24. Jak wynika z dołączonych do aukcji informacji, samoloty nie nadają się do lotu, były długotrwale składowane i powinny zostać utylizowane na terenie jednostek wojskowych, w których są składowane.
Według publikacji większość, czyli 81 samolotów znajduje się obecnie w jednostce wojskowej Żetygen w obwodzie ałmata. Cena wywoławcza za całą partię wynosi 1 miliard 19,8 milionów tenge. Ponadto w jednostce wojskowej w rejonie Karagandy znajduje się 11 samolotów o wartości 230,5 mln tenge, 10 samolotów o wartości 358,3 mln tenge w Semey i 15 samolotów o wartości 194,8 mln tenge w Szymkencie. Łącznie jest to więc wartość ponad miliard osiemset milionów tenge, czyli około 3,8 mln dolarów.
Wszystkie maszyny wyprodukowano w latach 1975–1989, czyli w czasach, gdy należały one do sił powietrznych ZSRR. Ze względu na swoje położenie, Kazachstan miał na swoim terytorium pewne unikalne konstrukcje, w tym słynne samoloty myśliwskie dalekiego zasięgu MiG-31. Nie należy ich mylić z używanymi obecnie przez Federację Rosyjską samolotami MIG-31M i BM, gdyż Kazachstan dysponuje ich najstarszą generacją z lat siedemdziesiątych ubiegłego wieku. Mimo to posiadają one pewne unikane cechy. Wywodzą się od ciężkiego myśliwca jednomiejscowego MiG-25, który powstał do patrolowania rozległych obszarów Arktyki i Azji, przede wszystkim w celu wcześniejszego przechwycenia amerykańskich bombowców strategicznych. Wyróżniał się ogromnym zasięgiem i prędkością.
MiG-31 jest dwumiejscowym rozwinięciem tej maszyny. Samoloty tego typu mogą poruszać się z ogromną prędkością przelotową większą niż podwójna prędkość dźwięku. Prędkość jednego Macha osiągają bez użycia dopalaczy, a maksymalna prędkość przekracza Mach 3 i jest nieosiągalna dla zwykłych myśliwców. Aby było to możliwe, samolot tego typu waży ponad 40 ton, napędzany jest dwoma potężnymi silnikami D-30F6, z których każdy osiąga ciąg ponad 10 ton w trybie marszowym, a po użyciu dopalaczy wzrasta do 17 ton.
Drugi członek załogi samolotu MiG-31 obsługiwał, zastosowany po raz pierwszy w seryjnym samolocie bojowym radar ze skanowaniem elektronicznym (pasywnym – PESA), który pozwalał naprowadzać pocisk jednocześnie na 4 cele powietrzne. W 1981 roku, gdy samolot ten wszedł do służby w radzieckim lotnictwie, były to unikalne możliwości. Obecnie wykorzystywane przez Rosję maszyny MiG-31BM posiadają rada systemu Zasłon, które pozwalają wykrywać i śledzić dziesiątki celów z odległości ponad 300 km. Podczas wojny na Ukrainie niejednokrotnie te myśliwce operujące na bardzo wysokim pułapie były wykorzystywane w roli samolotów dowodzenia i wczesnego ostrzegania (AWACS). Powstała również wersja MiG-31K którą dostosowano do przenoszenia pocisków balistycznych Ch-47M2 Kindżał.
