Jak powszechnie wiadomo (wyciekło to także w świat dokumentów ujawnionych jakoby przez 21-letniego żołnierza Gwardii Narodowej USA) Zachód kompletuje brygady pancerne m.in. z Leopardów 1 i 2, czołgów podstawowych niemieckiej produkcji. Leopard 1 jest wozem drugiej, już leciwej generacji i odstaje zasadniczo od jego następcy. Jednakże czołg, który chce kupić Stowarzyszenie ze społecznego wsparcia jest – można to tak określić – modelem przejściowym. W czym rzecz? To oddajmy głos inicjatorom zbiórki, którzy wyjaśniają dlaczego ten „leoś” znacznie różni się od innych noszących to samo oznaczenie.
„Znaleźliśmy czołg Leopard 1A5 - ostatnia wersja starszego modelu Leo. Kluczową zmianą, jaką wprowadzono w wariancie Leopard 1A5, jest nowoczesny układ kierowania ogniem EMES 18. To rozwinięcie podobnego układu (EMES 15) z wczesnych wersji Leoparda 2. Dzięki temu czołg ma m.in. dalmierz laserowy i termowizor, połączone z komputerem balistycznym, również zapożyczonym z Leoparda 2. Co to oznacza? TEN Leopard będzie w boju skuteczniejszy od ponad 60% sowieckich czołgów z drugiej strony frontu!. Czołg jest w 100% sprawny. Jego uzbrojenie nie zostało zdeaktywowane”. Miłośnicy broni kolekcjonerskiej (tym zajmuje się m.in. Stowarzyszenie) wyszukało taki model po cenie znacznie niższej od powszechnie obowiązującej na europejskim rynku broni używanej.
Leopard 1, to czołg który wszedł do służby w 1965 r. Jego zadaniem było stanowić zaporę przed potencjalnym pancernym atakiem Układu Warszawskiego na Zachód. Takie uderzenie w latach 60. Armia Radziecka i jej sojusznicy prowadziliby przy użyciu czołgów T-55 (tylko w Polsce wyprodukowano ich ok. 5 tys. sztuk). W tym czasie „leoś” był co najmniej równorzędnym ich przeciwnikiem, a w niektórych aspektach nawet je przewyższał (np. mobilnością). Najsłabszą stroną niemieckiej maszyny było/jest jego opancerzenie. Pancerniacy wręcz określają jej mianem „papierowego” (70 mm na froncie, przy 145 mm w T-55). Stowarzyszenie Strzelecko-Kolekcjonerskie Trzy Twierdze podkreśla, że taki „zbiórkowy” czołg z pewnością zostanie dopancerzony przez Ukraińców pancerzem reaktywnym (to takie kostki materiału wybuchowego, którymi obłożone są newralgiczne miejsca czołgu). Tak zmodernizowana maszyna może z powodzeniem wykonywać zadania bojowe na drugiej linii działań.
To tyle o przedmiocie zbiórki. Pora przedstawić niecodzienne, wręcz pionierskie, jej szczegóły. By zachęcić do wpłacania pieniążków, Stowarzyszenie zaproponowało kilka tzw. benefitów co bardziej hojnym darczyńcom. Pierwszy: wpłacisz 70 001 zł, to będzie miał/a możliwość nadania czołgowi imienia. „Ponieważ czołg może posiadać jedno imię ;) liczy się PIERWSZA wpłata w kwocie powyżej 70 000 złotych”. Drugi: propozycja dla mniej majętnych: „Każda osoba fizyczna lub podmiot, który wesprze zbiórkę kwotą równą lub wyższą niż 10 000 zł, będzie miał prawo do umieszczenia na czołgu tabliczki z własnym tekstem/logo o wymiarach 20x30 cm na czas transportu, a także jednodniowej ekspozycji na lubelskim rynku”. Trzeci, ostatni benefit: „Każdy, kto wesprze zbiórkę kwotą równą lub wyższą niż 1 000 zł, otrzyma zaproszenie na jazdę próbną czołgu na poligonie przed wysyłką na Ukrainę (dokładny termin i miejsce zostaną przekazane na późniejszym etapie zbiórki; uwaga – z uwagi na gabaryt czołgu, możemy zaoferować przejażdżkę jedynie na terenie Podlasia).
Jak na razie, jeśli dobrze zauważyliśmy, najwyższa wpłata to 500 zł. Organizatorzy akcji liczą, że uda im się zebrać potrzebną sumę, bo komunikują, że jeśli na konto zbiórki wpłynie więcej kasy, to będą chcieli kupić dodatkowy karabin maszynowy (MG3) z zapasem amunicji. A zatem: znajdzie się darczyńca, który będzie mógł nazwać czołg ze zbiórki wedle własnego uznania?
