Państwa Zatoki Perskiej, mimo że w dalszym ciągu są klientami amerykańskiego przemysłu zbrojeniowego, chcą dywersyfikować swoich dostawców, sięgając po uzbrojenia z Europy, ale również i Azji będąc otwartymi na rozwiązania południowokoreańskie jak i również chińskie. Skupiając się jednak na uzbrojeniu pozyskiwanym z Seulu, który jest najlepszym przykładem współpracy Abu-Dhabi z państwami azjatyckimi.
Zjednoczone Emiraty Arabskie pozyskały od Korei Południowej zestawy M-SAM-II, które służą do przechwytywania pocisków balistycznych, umowa została podpisana w styczniu 2022 roku za kwotę 3,5 miliarda dolarów. Do czerwca 2024 roku Zjednoczone Emiraty Arabskie otrzymały 2 z 12 planowanych baterii, a po raz pierwszy zaprezentowany podczas wizyty szejka Hamdana w bazie lotniczej Al-Dhafra.
M-SAM-II jest południowokoreańskim, wielowarstwowy system obrony powietrznej średniego zasięgu, opracowany przez Hanwha Aerospace wraz z Agency for Defense Development. Jest on bezpośrednim rozwinięciem pierwszej generacji systemu M-SAM (Cheongung) i stanowi kluczowy element programu KAMD (Korea Air and Missile Defense). System ten został zaprojektowany z myślą o zwalczaniu szerokiego spektrum zagrożeń od samolotów i śmigłowców po pociski manewrujące i rakiety balistyczne krótkiego zasięgu.
Cechą wyróżniającą M-SAM-II jest zastosowanie technologii „hit-to-kill”, czyli bezpośredniego trafienia w cel, bez użycia klasycznego ładunku odłamkowego. Tego typu rozwiązanie znacznie podnosi skuteczność przechwytywania celów balistycznych, a także redukuje ryzyko uszkodzeń obiektów znajdujących się w pobliżu punktu przechwycenia.
System wykorzystuje nowoczesny radar z aktywnym skanowaniem elektronicznym (AESA), który umożliwia jednoczesne śledzenie wielu celów i naprowadzanie kilku pocisków jednocześnie, co czyni go zdolnym do działania w środowisku wielokanałowym. Wszystkie komponenty M-SAM-II są zamontowane na mobilnych platformach kołowych, co umożliwia szybkie rozmieszczenie systemu w terenie i jego relokację w razie potrzeby.
Zjednoczone Emiraty Arabskie, ale również Arabia Saudyjska, w ramach swojej strategii modernizacji sił zbrojnych oraz budowy wielowarstwowej obrony powietrznej, podjęła decyzję o zakupie systemu M-SAM-II. Kraje te od lat inwestuje zarówno w technologie amerykańskie, jak i azjatyckie, starając się tworzyć zróżnicowaną, ale możliwie spójną architekturę obronną.
Systemy PAC-3 MSE, THAAD i M-SAM-II mogą funkcjonować równolegle w jednym środowisku strategicznym i wymieniać informacje poprzez sieci C2, które mogą być wspierane, chociażby przez Northrop Grumman. W efekcie możliwe jest stworzenie spójnej, warstwowej tarczy antyrakietowej, w której THAAD odpowiada za przechwytywanie pocisków balistycznych na bardzo dużych wysokościach i dystansach, PAC-3 MSE zabezpiecza przestrzeń w średnim pułapie, a M-SAM-II zapewnia obronę punktową na niższych poziomach, uzupełniając luki i zwiększając gęstość systemu obrony.
Systemy amerykańskie i koreańskie nie mogą co prawda zostać ze sobą w pełni zintegrowane, jednak mogą działać w jednym środowisku, nawzajem się uzupełniając. Jest to również bardzo ciekawe zagranie pod kątem politycznym, ponieważ Zjednoczone Emiraty Arabskie dywersyfikują swój łańcuch dostaw, jednocześnie pozyskując go u partnerów uznawanych za sojuszników Stanów Zjednoczonych. Dzięki temu relacje na linii Abu-Dhabi-Waszyngton nie powinny zostać nadszarpnięte.
