Spis treści
Lotniskowiec USS Harry S. Truman (CVN-75) przebywa na Morzu Czerwonym w ramach amerykańskiej misji Operation Prosperity Guardian, której celem jest ochrona szlaków morskich na Morzu Czerwonym przed atakami Huti, ruchu o charakterze polityczno-militarnym, wspieranym przez Iran. Okręt typu Nimitz wszedł do rejonu odpowiedzialności Dowództwa Centralnego USA (USCENTCOM) 14 grudnia 2024 r., gdzie razem z krążownikiem rakietowym USS Gettysburg oraz niszczycielami USS Stout i USS Jason Dunham tworzą grupę uderzeniową dbającą o bezpieczeństwo.
Niespokojna misja USS Harry S. Truman'a na Morzu Czerwonym
Pobyt USS Harry S. Truman'a na Morzu Czerwonym nie należy do najkorzystniejszych. Od momentu rozmieszczenia jednostki w regionie, lotniskowiec uczestniczył w łącznie trzech wypadkach z udziałem F/A-18 Super Hornet. Pierwszy z incydentów miał miejsce już w grudniu 2024 r. Jeden z Super Hornetów został przypadkowo zestrzelony przez wspomniany krążownik USS Gettysburg. Niedługo później, bo pod koniec kwietnia 2025 r. doszło do nieudanego lądowania innego F/A-18 na pokładzie USS Harry S. Truman. Ostatni incydent z kolei wydarzył się 6 maja 2025 r. i również miał związek z zakończoną fiaskiem próbą lądowania na okręcie.
Co ciekawe, to nie jedyne kłopoty CVN-75 w regionie. Warto wspomnieć, że w lutym 2025 r. USS Harry S. Truman zderzył się z cywilnym statkiem handlowym M/V Besiktas-M w pobliżu Egiptu, co spowodowało konieczność przeprowadzenia napraw w Grecji. Zostały one zrealizowane w bazie morskiej Souda Bay na Krecie i trwały pięć dni. Uszkodzenia obejmowały przede wszystkim tylną, prawą części lotniskowca. Po kolizji ówczesny dowódca USS Harry S. Truman'a, kapitan Dave Snowden, został odwołany ze stanowiska z powodu "utraty zaufania do jego zdolności dowódczych". Zastąpił go kapitan Christopher "Chowdah" Hill, wcześniej dowodzący USS Dwight D. Eisenhower.
US Navy traci kolejne Super Hornety
F/A-18 Super Hornet to jeden z filarów US Navy – wielozadaniowy myśliwiec pokładowy, który łączy w sobie siłę uderzeniową, wszechstronność i zaawansowaną elektronikę. Maszyna, będąca rozwinięciem wcześniejszego F/A-18 Horneta, została zaprojektowana jako myśliwiec nowej generacji, zdolny zarówno do prowadzenia walki powietrznej, jak i precyzyjnych uderzeń na cele naziemne oraz morskie. To właśnie te samoloty najczęściej widzimy startujące z pokładów amerykańskich lotniskowców, w tym USS Harry S. Truman.
Super Hornet występuje w dwóch głównych wersjach: jednomiejscowej F/A-18E oraz dwumiejscowej F/A-18F. Obie wersje napędzane są dwoma silnikami General Electric F414-GE-400 i są zdolne do rozwijania prędkości ok. 1900 km/h. Ich zasięg operacyjny szacuje się na ok. 2300 km, a promień działania bojowego – w zależności od konfiguracji uzbrojenia oraz zbiorników paliwa – do 720 km.
Samolot posiada 11 węzłów podwieszeń, co pozwala na przenoszenie różnorodnego uzbrojenia o masie do 8 ton. W arsenale Super Horneta znajdują się m.in. kierowane pociski powietrze–powietrze AIM-9X Sidewinder i AIM-120 AMRAAM, rakiety powietrze–ziemia AGM-65 Maverick, przeciwokrętowe AGM-84 Harpoon, a także precyzyjne bomby JDAM czy Paveway. Samolot uzbrojony jest również w wewnętrzne działko M61A2 Vulcan kalibru 20 mm, które umożliwia prowadzenie ognia z bliskiej odległości.
Sporą zaletą Super Hornetów jest zaawansowana awionika, a szczególnie radar AESA AN/APG-79, systemem ostrzegania przed promieniowaniem radarowym, nowoczesne systemami walki elektronicznej, czy zintegrowany wyświetlacz na hełmie pilota. Dzięki nim maszyna dobrze sprawdza się w misjach typu SEAD, czyli atakach na systemy obrony powietrznej przeciwnika, podczas eskorty, walki powietrznej, bombardowań precyzyjnych i rozpoznania.
Według oficjalnych danych Departamentu Obrony USA, na początku 2024 r. marynarka wojenna USA posiadała ok. 420 aktywnych egzemplarzy myśliwców F/A-18E/F Super Hornet. Obecnie te liczby mogą się różnić, ale niewątpliwe każda utrata tego typu maszyny jest bolesnym ciosem dla US Navy. Wynika to przede wszystkim z tego, że są to samoloty będące podstawowym komponentem lotnictwa pokładowego tej jednostki, operującym zarówno z pokładów lotniskowców, jak i z baz lądowych. Dodatkowo jednostkowy koszt takiego myśliwca szacuje się na ponad 60 mln dolarów.
