Według Kaliniaka Słowacja planuje zakup 12 używanych amerykańskich śmigłowców UH-60 Black Hawk za 150 mln euro. Dodał, że zmodernizowane maszyny będą musiały zostać wyposażone w amunicję oraz nowe systemy uzbrojenia.
Poprzedni rząd krytykuje tę decyzję, argumentując, że koszty starych maszyn będą porównywalne z nowymi. Amerykanie oferowali Słowacji maszyny AH-1Z Viper z upustem związanym z pomocą udzieloną Ukrainie przez ówczesny rząd w Bratysławie. We wrześniu Defense News, pisał, że Słowacy usilnie próbowali przesunąć rabat na śmigłowce w kierunku zakupu innego uzbrojenia, jak systemy obrony powietrznej i zapowiedzianych w marcu dodatkowych F-16 Block 70. Jednak USA nie były skłonne na takie coś przystać. Pojawiły się nawet doniesienia, że śmigłowcami są zainteresowani Ukraińcy, jednak Stany Zjednoczone tej sprawy nie komentowały.
Podczas wtorkowej konferencji prasowej Kaliniak powiedział, że w 2025 roku Bratysława odbierze sześć dodatkowych samolotów myśliwskich F-16 (Słowacja posiada już trzy takie maszyny), co pozwoli jej stopniowo przejąć odpowiedzialność za ochronę przestrzeni powietrznej nad Słowacją. Obecnie tę rolę pełnią maszyny z Czech, Węgier i Polski.
Słowacja zwróciła się do Stanów Zjednoczonych o zakup 12 śmigłowców szturmowych AH-1Z w zeszłym roku, wtedy szacowano, że zakup śmigłowców z pakietem logistycznym i szkoleniowym wyniesie 1 mld dolarów. 31 lipca Departament Stanu Stanów Zjednoczonych ogłosił, że wartość kontraktu wyniesie 600 mln dolarów, gdzie się znajdzie 12 śmigłowców AH-1Z Viper wraz z dwoma zapasowymi silnikami T700-GE-401C, a także 1680 sztukami kierowanych pocisków APKWS kalibru 70 mm, amunicją do 20 mm działka M197, wyrzutniami M299, wyrzutniami celów pozornych wraz z partią samych celów, częściami zamiennymi, urządzeniami do obsługi naziemnej oraz usługami wsparcia logistyczno-szkoleniowego.
Teraz Bratysława opiera się na 9 śmigłowcach UH-60M Black Hawk oraz 13 Mi-17. W 2011 roku wycofano ze służby ostatnie śmigłowce Mi-24, kończąc tym samym erę śmigłowców bojowych w słowackim lotnictwie.
Bell AH-1Z Viper powstał zgodnie z wymaganiami US Marines i pomimo zewnętrznego podobieństwa do maszyn AH-1W Super Cobra stanowi całkowicie nową konstrukcję, opartą na koncepcji modułowości. Dzięki temu nie tylko posiada ponad 80% komponentów z maszyną wielozadaniową UH-1Y Venom, ale również jego awionika i układ przyrządów są identyczne. Układ kabiny przedniej i tylnej Vipera jest identyczny, bez podziału na stanowisko pilota i operatora uzbrojenia. Jest to unikalne rozwiązanie, które pozwala na całkowitą wymienność i dowolność. Na przykład załogi US Marines najczęściej składają się z pilota siedzącego z przodu i operatora uzbrojenia z tyłu, czyli dokładnie odwrotnie niż np. w używanym przez UA Army AH-64E Apache.
Maszyn AH-1Z Viper wyposażona jest w wiele nowoczesnych rozwiązań, takich jak system termowizyjny III generacji firmy Lockheed Martin, hełmy TopOwl z wizyjnym wyświetlaczem nahełmowym (HMSD) firmy Thales, cyfrowy kokpit z wielofunkcyjnymi wyświetlaczami i układ HOCAS umożliwiający obsługę funkcji bez odrywania rąk od sterów.
Uzbrojenie obejmuje umieszczone pod dziobem maszyny trzylufowe działko kalibru 20 mm i różnego typu rakiety oraz pociski kierowane podwieszane na 6 węzłach podwieszeń. Są wśród nich pociski kierowane AGM-114R Hellfire, 70 mm rakiety kierowane APKWS i niekierowane Hydra oraz pociski powietrze-powietrze AIM-9 Sidewinder. Jest to więc śmigłowiec o dużych zdolnościach zwalczania nie tylko celów naziemnych ale i powietrznych. Wiropłaty firmy Bell charakteryzuje się nowoczesną konstrukcją, wysokimi osiągami i dostosowaniem do długotrwałej obsługi przy małym wsparciu i w warunkach polowych. Dzięki temu może długo służyć przy minimalnym zaangażowaniu obsługi naziemnej.
Polecany artykuł:
