Izrael poinformował, że zaatakował w nocy dwa irańskie myśliwce w ramach szeregu operacji przeciwko irańskim obiektom wojskowym. Siły Obronne Izraela (IDF) zamieściły na portalu X wpis, w którym poinformowano, że celem ataków były dziesiątki lokalizacji w centralnym Iranie. Dwa irańskie myśliwce F-5 zostały zestrzelone na lotnisku Dezful. Jest to już kolejny atak na samoloty Iranu, wcześniej Izrael zniszczył legendarne F-14 Tomcat.
Cele ataków: Wyrzutnie i obiekty wojskowe zniszczone
Siły Obronne Izraela poinformowały, że w trakcie operacji zniszczono osiem wyrzutni oraz obiekt wojskowy, w którym znajdowały się „elementy do produkcji materiałów wybuchowych”.
Lotnisko w Isfahanie: Infrastruktura wojskowa celem ataku
Dodało, że siły powietrzne: „Zaatakowano infrastrukturę wojskową na lotnisku w Isfahanie, aby uniemożliwić irańskim siłom powietrznym korzystanie z infrastruktury wojskowej na tym terenie”.
Polecany artykuł:
F-5 w służbie Iranu
F-5A/B Freedom Fighter oraz F-5E/F Tiger II, odgrywał istotną rolę w Siłach Powietrznych Islamskiej Republiki Iranu (IRIAF) od lat 60. XX wieku. Iran był jednym z pierwszych odbiorców tego lekkiego, wielozadaniowego myśliwca, a maszyny te pozostają w użyciu do dziś, mimo ograniczeń wynikających z sankcji i braku dostępu do oryginalnych części zamiennych.
Iran, za czasów szacha Rezy Pahlawiego, otrzymał pierwsze F-5A i F-5B w lutym 1965 roku, a ich operacyjność osiągnięto w czerwcu tego samego roku. Do 1972 roku dostarczono 104 F-5A i 23 F-5B. W latach 70., wraz z rosnącymi dochodami z ropy, Iran zmodernizował flotę, zamawiając bardziej zaawansowane F-5E/F Tiger II. Od 1974 roku dostarczono 166 egzemplarzy F-5E/F oraz 15 RF-5A (wersja rozpoznawcza). Część starszych F-5A/B sprzedano sojusznikom, m.in. Etiopii, Grecji, Turcji i Wietnamowi Południowemu.
F-5 były wykorzystywane przez Imperialne Irańskie Siły Powietrzne (IIAF) w zespole akrobacyjnym Golden Crown, wzorowanym na amerykańskim USAFE Skyblazers. Po rewolucji islamskiej w 1979 roku nowe władze utrzymały te samoloty w służbie, mimo trudności z utrzymaniem floty z powodu sankcji i braku oryginalnych części.
Samolot wyposażone jest w dwa działka M39A2 kal. 20 mm, pociski AIM-9 Sidewinder, bomby i rakiety niekierowane, F-5 osiągają prędkość 1,6 Ma, pułap 15 800 m i zasięg około 1400 km z dodatkowymi zbiornikami. Ich prostota, niskie koszty eksploatacji i dobra manewrowość były zaletami, ale ograniczony zasięg i brak uzbrojenia BVR to słabości. W wojnie iracko-irańskiej (1980–1988) F-5 odegrały ważną rolę, np. w operacji Kaman 99, atakując irackie bazy i zestrzeliwując wrogie samoloty, choć ponosiły straty w starciach z MiG-ami. Po rewolucji Iran utrzymywał flotę dzięki inżynierii wstecznej i częściom z czarnego rynku, opracowując własne wersje, jak HESA Saeqeh i Kowsar, z nową awioniką, wyświetlaczami MFD i systemem HUD, choć ich możliwości bojowe są ograniczone przez przestarzałe silniki. Obecnie Iran ma około 50 F-5E/F, głównie do misji szkolno-bojowych i wsparcia naziemnego, ale flota jest w złym stanie technicznym z powodu sankcji i starzenia się. F-5 pozostają symbolem irańskiej samowystarczalności, choć w obliczu nowoczesnych myśliwców, jak F-35, ich skuteczność jest ograniczona.
